بررسي رفتار پلوتونيوم در محيط زيست و اندازه گيري آكتيويته آن در رسوبات دريا به يك روش سريع و حساس آناليز كه به وسيله آن بتوان در مورد اندازه گيري كليه نمونه هاي آكتيو در محيط زيست استفاده كرد ضروري است. روش هايي كه تا كنون از نظر كاربردي مورد استفاده قرار گرفته است، فقط برخي روش ها براي حد شناسايي پلوتونيم در نمونه هاي زيست محيطي قابل استفاده است. چه روش هاي ارائه شده به زمان زياد نياز داشته و براي كليه نمونه هاي زيست محيطي مناسب نمي باشد روش جوشان با تيزاب سلطاني براي پلوتونيم در نمونه هاي رسوبي sediment با خواص تبادل يوني روش مناسبي است. چه با اين روش مي توان آكتيويته پلوتونيم را به طور دقيق تعيين كرده، جهت انجام اين فرايند نمونه رسوب را كه در كوره الكتريكي كاملا سرخ شده است. به وسيله ‌اسيدنيتريك و HF حل مي كنيم پس از اضافه كردن H3BO3 500ميلي‌ليتر از محلول نمونه به وسيله تري‌اكتيل‌فسفين اكسيد در سيكلو هگزان پلوتونيم را از فاز آبي از نظر كمي استخراج و جداسازي مي كنيم.
از استخراج برگشت توسط اسيدآسكوربيك و HCl استفاده كرده و براي آماده سازي نمونه جهت طيف سنجي آلفا از فرايند ترسيب الكتريكي با استفاده از آمونيم اگزالات (NH4)2C2O4 كه راندمان خوبي را از نظر الكتروليز از خود نشان مي دهد استفاده مي شود. راندمان فرايند جداسازي از نظر شيميايي مابين 70 تا 80 درصد است. حد شناسايي با اين روش طبق آزمايش هاي انجام شده، براي نمونه هاي زيست محيطي 1/0فانتوكوري (fci 1/0) براي هرگرم مي‌باشد. در اين مقاله آزمايش‌هايي بر روي رسوبات ساحل درياي خزر (منطقه محمودآباد) انجام و نتايج آناليز با استفاده از استاندارد آژانس بين المللي انرژي اتمي ثابت شده است و نشان مي دهد كه اكتيويته پلوتونيم 238 و پلوتونيم 139-240 در حد مجاز مي باشد.

گردآورندگان:

1-ايرج بيات، دكتراي راديوشيمی

2-  سيدحسین امیدیانی، دكترای فيزيك هسته‌ای