فیزیک جهان هستی و نجوم در قرآن

قرآن مجيد در سوره مباركه انبياء آيه 30 به چگونگی آفرينش اوليه جهان اشاره كرده و مي‌فرمايد:

« أَوَلَمْ يَرَ الَّذِينَ كَفَرُوا أَنَّ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ كَانَتَا رَتْقًا فَفَتَقْنَاهُمَا وَجَعَلْنَا مِنَ الْمَاءِ كُلَّ شَيْءٍ حَيٍّ أَفَلَا يُؤْمِنُونَ »

(آيا كساني كه كافرند نمي‌دانند كه آسمانها و زمين پيوسته بود و ما از هم بازشان كرديم و هرچيز زنده را از آب آفريديم پس چرا ايمان نمي‌آورند)

در تفسير الميزان ذيل اين آيه چنين آمده:
مراد از «رؤيت» علم فكری است و اگر آن را رؤيت ناميد به خاطر اين است كه علم فكري در هرامري آن را مانند رؤيت مي‌سازد. دو كلمه «رتق» و «فتق» به دو معناي مقابل همند، راغب در مفردات گفته: كلمه «رتق» به معناي ضميمه كردن و به هم چسباندن دو چيز است، چه اينكه در اصل خلقت به هم چسبيده باشد و چه آن را با صنعت عمل بچسبانند، همچنان كه قرآن كريم مي‌فرمايد: «كانتا رتقاً ففتقناهما» زمين و آسمان به هم چسبيده بودند، از يكديگر جداشان كرديم... يعني يك موجود بوده، كه ديگر امتيازي ميان زمين و آسمان نبوده، يك موجود رتق و متصل‌الاجزاء بوده...(24)

«و السماء بنيناها بأييد و انالموسعون» (ذاريات،47)

(ما آسمانها را با قدرت بنا كرديم و همواره آن را وسعت مي‌بخشيم. [بسط مي‌دهيم[)

 انبساط جهان با شكوهترين پديده مكشوف دانش نو مي باشد و معرفتي است كه امروزه كاملا به اثبات رسيده و مباحثات تنها درباره الگويي است كه طبق آن انجام مي گيرد.انبساط جهان كه از تئوري نسبيت عمومي انيشتين الهام گرفته و در سال 1929 كشف آن توسط ستاره شناس آمريكايي ادوين هابل اعلام شد ،مبناي فيزيكي در بررسي هاي طيف كهكشان ها دارد.تغيير محل طيف ها با قاعده ي معين به سوي قرمز ،به وسيله ي دور شدن كهكشان ها از يكديگر بيان شدني است.بنابراين وسعت جهان پيوسته رو به ازدياد است...

به گزارش پایگاه اطلاع رسانی شبکه قرآن و معارف سیما حسین امیدیانی،استاد دانشگاه و عضو پیوسته انجمن نجوم و انجمن فیزیک ایران در برنامه شب آسمانی شبکه قرآن و معارف سیما به موضوع شگقتی های آفرینش پرداخت و بیان داشت: در خلقت خداوند هرگز نمی توان بی نظمی دید بلکه همه خلقت خداوند دارای نظم است، دانشمندان از قبل می دانند که در چه زمانی و در کجا خورشید گرفتگی و ماه گرفتگی صورت می گیرد.
 وی ادامه داد: کهکشان شناسان پیشگو نیستند بلکه بر روی نظم موجود زمان ها را حساب می کنند و به همین دلیل است که در قرآن می فرماید مَّا تَرَی فِی خَلْقِ الرَّحْمَنِ مِن تَفَاوُتٍ فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَرَی مِن فُطُورٍ یعنی در آفرینش رحمان هیچ ناهماهنگی نمی بینی، پس چشم خود را برگردان.

«لَخَلقُ السموات و الارض أكبر من خلق الناس و لكن اكثر الناس لايعلمون»
«غافر-57»

«البته خلقت زمين و آسمان‌ها بسيار بزرگتر و مهمتر از خلقت بشراست و ليكن اكثر مردم اين معنا را درك نمي‌كنند.»

 علم ستاره‌شناسي از قديمي‌ترين و در عين حال پيشرفته‌ترين علوم بشري است. از آنجا كه جهان خارج از كرة خاكي ما و مسائل آن در محدوده ستاره‌شناسي قرار مي‌گيرد، دامنة اين علم بيش از همة علوم ديگر گسترده است. از نخستين تصورات و برداشتهاي بشر اوليه نسبت به عالم لايتناهي و ماه و خورشيد و ستارگان و كهكشانها تا پيشرفته‌ترين سفينه‌ها، آخرين تجهيزات فني رصدخانه‌هاي كنوني، همگي دستاوردها و زمينه‌هاي علم ستاره‌شناسي هستند. امروزه بشر نه تنها پا از سياره خود فراتر نهاده بلكه فضاپيماهاي مصنوع وي تا آخرين سيارات منظومه شمسي را نيز پشت سر گذاشته‌اند و به آن سوي منظومه ما راه يافته‌اند.

  قرآن به حکم تبیین برخی از مسایل و تشویق و ترغیب مردم به شناخت خدا و الوهیت و ربوبیت وی، با اشاره عظمت خلقت برخی از حقایق علمی در حوزه‌های فیزیک و شیمی و ریاضی و نجوم پرداخته است که حجم آن کم‌تر از آیات احکام قرآن نیست. این مطالب امروز به عنوان بدیهیات علمی مورد پذیرش همگان است که در گذشته یا ناشناخته و یا غیرقابل پذیرش دانشمندان علوم فیزیک بوده است.

کهکشان‌ها به سه دسته عمده ي مارپيچي، بيضوي و نامنظم تقسیم می‌شوند و ...

جدول زماني گسترش عالم

در قرآن کریم نسبت به شگفتی آفرینش خداوند و اسرار خلقت و نظم حاکم بر عالم هستی آیات فراوانی آمده و از انسانها و مؤمنین خواسته با دیده بصیرت به اینگونه امور توجه کنند تا پی به عظمت خلقت ببرند از جمله این آیات:

«الَذّی خَلَق سَبعَ سَمواتٍ طباقاً ما تری فی خَلقِ الرّحمن من تفاوُتٍ فارِجعِ البَصَرَ هَل تَری من فطورٍ * ثُمَّ ارجِعِ البَصَرَ کرّتین ینقَلبِ الیک البَصُر خاسِئاً وَ هُوَ حسیرٌ »

«آیات 3 و 4 سوره مُلک»
ترجمه: ( از تفسیر نمونه جلد 24 )

3- همان کسی که هفت آسمان را بر روی یکدیگر آفرید، در آفرینش خداوند رحمان هیچ تضاد و عیبی نمی بینی، بار دیگر نگاه کن، آیا هیچ شکاف و خللی مشاهده می کنی؟

4- بار دیگر (به عالم هستی) نگاه کن سرانجام چشمانت (در جستجوی خلل و نقصان ناکام مانده) به سوی تو باز می گردد در حالی که خسته و ناتوان است.