فیزیک جهان هستی و نجوم در قرآن

  حتي شكاكترين افراد هم پنهاني بايد پيرامون اين پرسش وسوسه انگيز تامل كرده باشند. اما اگر هوش فرا زميني وجود داشته باشد، ما چگونه به وجود آن پي خواهيم برد؟ ممكن است بطور منظم با استفاده از راديوتلسكوپها در جستجوي ارتباطات ممكن باشيم. يا با اين فرض كه هوش فرازميني براي ادامه حيات به مكاني نياز دارد، در جستجوي نشانه هايي از وجود سياراتي باشيم كه بر گرد ستارگان ديگر مي گردند.
براي ناظران باستان هرگز اين سؤال مطرح نمي شد كه : «آيا من در جهان هستي تنهايم يا خير؟» عالم يا جهان هستي آنان فقط شامل زمين مسطح محدودي بود يا سقفي از ستارگان بالاي سرشان. تا آن كه آدمي پي برد خورشيد ستاره است، ستاره اي نسبتاً عادي که ...

«لَخَلقُ السموات و الارض أكبر من خلق الناس و لكن اكثر الناس لايعلمون»
«غافر-57»

«البته خلقت زمين و آسمان‌ها بسيار بزرگتر و مهمتر از خلقت بشراست و ليكن اكثر مردم اين معنا را درك نمي‌كنند.»

 علم ستاره‌شناسي از قديمي‌ترين و در عين حال پيشرفته‌ترين علوم بشري است. از آنجا كه جهان خارج از كرة خاكي ما و مسائل آن در محدوده ستاره‌شناسي قرار مي‌گيرد، دامنة اين علم بيش از همة علوم ديگر گسترده است. از نخستين تصورات و برداشتهاي بشر اوليه نسبت به عالم لايتناهي و ماه و خورشيد و ستارگان و كهكشانها تا پيشرفته‌ترين سفينه‌ها، آخرين تجهيزات فني رصدخانه‌هاي كنوني، همگي دستاوردها و زمينه‌هاي علم ستاره‌شناسي هستند. امروزه بشر نه تنها پا از سياره خود فراتر نهاده بلكه فضاپيماهاي مصنوع وي تا آخرين سيارات منظومه شمسي را نيز پشت سر گذاشته‌اند و به آن سوي منظومه ما راه يافته‌اند.